Wet terugdringing beroep op de arbeidsongeschiktheidsregelingen

die op 31 januari 1992 recht heeft op uitkering op grond van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet dan wel de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, waaronder begrepen een uitkering op grond van hoofdstuk III van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening militairen (Stb. 1972, 313), en op wie voor genoemde dag artikel 52 van de Invoeringswet stelselherziening sociale zekerheid (Stb. 1987, 94) van toepassing was;

die sinds 1 januari 1990 onafgebroken recht heeft op uitkering op grond van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet dan wel de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, waaronder begrepen een uitkering op grond van hoofdstuk III van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening militairen, en op de dag waarop deze wet in werking treedt de leeftijd van 50 jaar heeft bereikt;

op wie de bepalingen van de artikelen XX en XXIII van deze wet van toepassing zijn en die op 31 januari 1992 en sinds 1 januari 1990 onafgebroken recht heeft op een aanvulling als bedoeld in deze artikelen.

Recht op een stimuleringsuitkering heeft de arbeidsongeschikte die in de periode van 1 februari 1992 tot 1 februari 1994 arbeid gaat verrichten in verband waarmee de uitkering op grond van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet, de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering of de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening militairen, dan wel de aanvulling van het invaliditeitspensioen op grond van de Algemene burgerlijke pensioenwet, alsmede de verhoging op grond van artikel F 9b van die wet, of de aanvulling van het invaliditeitspensioen op grond van de Spoorwegpensioenwet, alsmede de verhoging op grond van artikel F 7b van die wet, of de aanvulling van het pensioen uit hoofde van ziekten of gebreken op grond van de Algemene militaire pensioenwet, alsmede de verhoging op grond van artikel F 9a van die wet wordt verlaagd of ingetrokken, dan wel niet of gedeeltelijk wordt uitbetaald onder toepassing van artikel 33 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet of artikel 44 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, dan wel onder toepassing van artikel J 20 van de Algemene burgerlijke pensioenwet, artikel J 20 van de Spoorwegpensioenwet of artikel V 4 van de Algemene militaire pensioenwet.

Voor de toepassing van dit hoofdstuk wordt niet onder arbeid verstaan arbeid in een dienstbetrekking krachtens de Wet Sociale Werkvoorziening.

De stimuleringsuitkering bedraagt 60% van het totaal aan arbeidsongeschiktheidsuitkering en en de daarmee verband houdende vakantie-uitkeringen, daaronder begrepen de aanvulling van invaliditeitspensioen op grond van artikel F 9 van de Algemene burgerlijke pensioenwet, alsmede de verhoging op grond van artikel F 9b van die wet, dan wel de aanvulling van het invaliditeitspensioen op grond van artikel F 7 van de Spoorwegpensioenwet, alsmede de verhoging op grond van artikel F 7b van die wet, dan wel de aanvulling van het invaliditeitspensioen op grond van pensioen uit hoofde van ziekten of gebreken op grond van artikel E 6 van de Algemene militaire pensioenwet, alsmede de verhoging op grond van artikel F 6a van die wet en toeslag op grond van de Toeslagenwet (Stb. 1987, 91) dat wegens het verrichten van de arbeid vanaf de aanvang van die arbeid in een periode van drie jaar niet wordt uitbetaald.

Voor de berekening van de niet betaalde toeslag, bedoeld in het eerste lid, wordt in afwijking van dat lid in aanmerking genomen het naar een bedrag per jaar herleide bedrag aan toeslag

Op aanvraag wordt vastgesteld of recht op een stimuleringsuitkering bestaat.

De stimuleringsuitkering wordt per jaar berekend en betaald in drie jaarlijkse termijnen.

Uitbetaling van een termijn vindt plaats, nadat daartoe een aanvraag is ingediend.

Na het overlijden van degene, aan wie een stimuleringsuitkering is toegekend wordt, mits daartoe een aanvraag is ingediend, de uitkering, voor zover niet reeds uitbetaald, tot en met de dag van overlijden uitbetaald, aan een persoon als bedoeld artikel 53, eerste lid, onderdeel a, b of c van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering. Artikel 53, tweede en derde lid, van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering is met betrekking tot de eerste volzin van overeenkomstige toepassing.

Indien het recht op stimuleringsuitkering wordt ontleend aan een arbeidsongeschiktheidsuitkering op grond van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering of de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet, wordt de stimuleringsuitkering betaald door het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen die de arbeidsongeschiktheidsuitkering heeft toegekend en komt zij in verhouding van de niet betaalde uitkeringen en toeslagen, bedoeld in artikel X, ten laste van het Arbeidsongeschiktheidsfonds, het Algemeen Arbeidsongeschiktheidsfonds, het Rijk, indien het een uitkering op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening militairen betreft, en het Toeslagenfonds.

Indien het recht op stimuleringsuitkering wordt ontleend aan de aanvulling van het invaliditeitspensioen op grond van de Algemene burgerlijke pensioenwet, alsmede de verhoging op grond van artikel F 9b van die wet, of aan de aanvulling van het invaliditeitspensioen op grond van de Spoorwegpensioenwet, alsmede de verhoging op grond van artikel F 7 b van die wet, dan wel van het pensioen uit hoofde van ziekten of gebreken op grond van de Algemene militaire pensioenwet, alsmede de verhoging op grond van artikel F 9a van die wet,wordt de stimuleringsuitkering betaald en komt zij ten laste van onderscheidenlijk het Algemeen burgerlijk pensioenfonds, het Spoorwegpensioenfonds of het Rijk.

De artikelen 2a , 50, tweede tot en met zevende lid, 54, 55, 56, 57, 58, 59, en 88 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, artikel 3a , tweede lid, van de Coördinatiewet Sociale Verzekering (Stb. 1987, 552) en de artikelen 4a , 41, tweede tot en met zesde lid, 41a , 45, 46, 47, 48, 50, 51, 79 en 80 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet en artikel 6 van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening militairen zijn van overeenkomstige toepassing op de stimuleringsuitkering die is ontleend aan een arbeidsongeschiktheidsuitkering op grond van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering of de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet.

De artikelen I 1, I 2, I 3, I 4, O 1, eerste lid, O 2, eerste lid, R 1, R 2, R 3 en Hoofdstuk S van de Algemene burgerlijke pensioenwet en de artikelen I 1, I 2, I 3, I 4, O 1, eerste lid, R 1, R 2, R 3, en Hoofdstuk S van de Spoorwegpensioenwet, alsmede de artikelen I 1 , I 4, eerste lid, I 5, eerste lid onder a, tweede lid, I 6, S 1, V 1, tweede lid, V 2, V 3, tweede lid, V 12 en W 1, W 4, W 5, W 6, eerste lid en W 7 van de Algemene militaire pensioenwet zijn van overeenkomstige toepassing op de stimuleringsuitkering die is ontleend aan een invaliditeitspensioen op grond van onderscheidenlijk de Algemene burgerlijke pensioenwet, de Spoorwegpensioenwet, of een pensioen uit hoofde van ziekten of gebreken op grond van de Algemene militaire pensioenwet.

De artikelen 5 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet en 18 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, zoals die artikelen luidden op de dag, voorafgaande aan die waarop deze wet in werking treedt, blijven van toepassing op een persoon die op die dag recht had op een arbeidsongeschiktheidsuitkering, en die op de dag van inwerkingtreding van deze wet de leeftijd van 45 jaar heeft bereikt, alsmede op een persoon die op die dag recht had op een arbeidsongeschiktheidsuitkering op grond van artikel 6, eerste lid, onderdeel b, van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet.

De artikelen 24 en 26 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet en de artikelen 34 en 36 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, zoals deze luiden na de inwerkingtreding van deze wet, vinden geen toepassing ten aanzien van de in het eerste lid bedoelde personen die op de dag van inwerkingtreding van deze wet de leeftijd van 50 jaar hebben bereikt.

De artikelen 5 en 24 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet en 18 en 34 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, zoals die artikelen luidden op de dag, voorafgaande aan die waarop deze wet in werking treedt, blijven tot een latere datum dan de datum van inwerkingtreding van deze wet van toepassing op een persoon die op de dag voorafgaande aan die waarop deze wet in werking treedt, recht had op een arbeidsongeschiktheidsuitkering, en die op de dag van inwerkingtreding van de wet de leeftijd van 45 jaar niet heeft bereikt. De artikelen 24 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet en 34 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, zoals die artikelen luidden op de dag, voorafgaande aan die waarop deze wet in werking treedt, blijven tot een bij ministeriële regeling te bepalen latere datum dan de datum van inwerkingtreding van deze wet van toepassing op een persoon die op de dag voorafgaande aan die waarop deze wet in werking treedt, recht had op een arbeidsongeschiktheidsuitkering, en die op de dag van inwerkingtreding van deze wet de leeftijd van 45 jaar heeft bereikt maar niet die van 50. Ten aanzien van de in de tweede zin bedoelde persoon beziet het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen op de aldaar bedoelde latere datum of er gronden aanwezig zijn voor herziening of intrekking van de arbeidsongeschiktheidsuitkering.

De in de eerste zin van het derde lid bedoelde latere datum wordt bij ministeriële regeling per groep van personen, rekening houdend met hun leeftijd, vastgesteld. Deze datum wordt in ieder geval niet later gesteld dan 5 jaar na de inwerkingtreding van deze wet.

Voor de toepassing van artikel 24 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet en artikel 34 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, zoals deze artikelen luiden na de inwerkingtreding van deze wet, wordt de arbeidsongeschiktheidsuitkering van de persoon, bedoeld in het derde lid, geacht te zijn toegekend op de dag, waarop de in dat lid genoemde artikelen op hem van toepassing worden.

Artikel 24, tweede lid, van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet en artikel 34, tweede lid, van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, zoals die artikelen luidden op de dag, voorafgaande aan die waarop deze wet in werking treedt, blijven tot zes maanden na de dag waarop deze wet in werking treedt van toepassing op een persoon, wiens arbeidsongeschiktheid in de zin van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet en de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering is aangevangen uiterlijk zes maanden voor de inwerkingtreding van deze wet en terzake van die arbeidsongeschiktheid recht op uitkering heeft op grond van de Ziektewet (Stb. 1987, 88).

De wijzigingen van artikel 36 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering en 26 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet, zoals vervat in artikel I, onderdeel I en artikel II, onderdeel F, vinden geen toepassing ten aanzien van de persoon, wiens arbeidsongeschiktheidsuitkering is ingegaan op een dag gelegen voor de inwerkingtreding van deze wet.

De artikelen 21, 22, 40, 48, 53 en 59b, vierde lid, van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, zoals die artikelen luidden op de dag, voorafgaande aan die waarop artikel I van deze wet in werking treedt, blijven van toepassing op de persoon die:

In afwijking van het eerste lid is artikel 21, vierde lid, van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, zoals dat artikel luidt na inwerkingtreding van deze wet, van toepassing op de in het eerste lid bedoelde personen.

In afwijking van het eerste lid wordt voor de toepassing van:

Indien vanaf de datum van inwerkingtreding van deze wet artikel 33 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet dan wel artikel 44 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering wordt toegepast ten aanzien van een persoon op wie onmiddellijk voorafgaande aan de inwerkingtreding van deze wet artikel 34 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet dan wel artikel 45 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering werd toegepast, dient er voor de toepassing van het genoemde artikel 33, tweede lid, dan wel artikel 44, tweede lid, van worden uitgegaan dat de in die artikelen genoemde termijn van 3 jaren is aangevangen op de datum van inwerkingtreding van deze wet.

Indien op of na de datum van inwerkingtreding van deze wet artikel 33 van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet dan wel artikel 44 van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering wordt toegepast ten aanzien van de persoon:

In afwijking van artikel 7:10, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht beslist het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen binnen dertien weken na ontvangst van het bezwaarschrift.

Indien bezwaar wordt gemaakt tegen een besluit waaraan een medische of arbeidskundige beoordeling ten grondslag ligt, beslist het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen binnen zeventien weken of indien zij advies vraagt aan een deskundige die niet onder haar verantwoordelijkheid werkzaam is binnen eenentwintig weken, na ontvangst van het bezwaarschrift.

Deze wet, met uitzondering van artikel II, onderdeel L, treedt in werking op een bij koninklijk besluit te bepalen tijdstip, dat voor de verschillende artikelen of onderdelen daarvan verschillend kan worden gesteld.

Bij koninklijk besluit kan de datum van 1 februari 1994, genoemd in artikel IX, eerste lid, later worden gesteld.

Artikel II, onderdeel L, treedt in werking met ingang van 1 maart 1993. Indien het Staatsblad waarin deze wet wordt geplaatst, wordt uitgegeven na 28 februari 1993, treedt dit artikel in werking met ingang van de dag na de datum van uitgifte van het Staatsblad, waarin deze wet wordt geplaatst, en werkt terug tot en met 1 maart 1993.

Wallage

I. Dales

L. ter Beek

R. H. Maij-Weggen

E. Andriessen