Jurisprudentie
BG1174
Datum uitspraak2008-07-29
Datum gepubliceerd2008-10-22
RechtsgebiedStraf
Soort ProcedureEerste aanleg - enkelvoudig
Instantie naamRechtbank Zwolle
Zaaknummers07.400389-07
Statusgepubliceerd
Datum gepubliceerd2008-10-22
RechtsgebiedStraf
Soort ProcedureEerste aanleg - enkelvoudig
Instantie naamRechtbank Zwolle
Zaaknummers07.400389-07
Statusgepubliceerd
Indicatie
165 Sr; gevaar voor verkeer op spoorweg
Schuld
Aanmerkelijke verwijtbare onvoorzichtigheid
Garantenstellung
Uitspraak
RECHTBANK ZWOLLE – LELYSTAD
Sector Strafrecht – Politierechter
Parketnummer : 07.400389-07
Uitspraak : 29 juli 2008
Vonnis in de zaak van:
het openbaar ministerie
tegen
[verdachte]
[geboortedatum]
[adres]
Het onderzoek ter terechtzitting heeft plaatsgevonden op 17 juni 2008 en 15 juli 2008. De verdachte is verschenen, bijgestaan door mr. J.C.Y. Kan, advocaat te Den Haag.
De officier van justitie, mr. N.M. van Collenburg, heeft ter terechtzitting gevorderd:
- de veroordeling van verdachte terzake het primair ten laste gelegde tot een taakstraf, bestaande uit een werkstraf voor de duur van 100 uren, subsidiair 50 dagen hechtenis, waarvan 40 uren subsidiair 20 dagen hechtenis voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar.
TENLASTELEGGING
De verdachte is ten laste gelegd dat:
(volgt tenlastelegging zoals ter terechtzitting van 17 juni 2008 gewijzigd)
Ten gevolge van een kennelijke vergissing staat in de tenlastelegging in de tweede regel "aan wiens schuld te wijten is geweest" in plaats van "zich zodanig heeft gedragen dat door zijn schuld". De politierechter herstelt deze vergissing door het laatste te lezen voor het eerste. Blijkens het onderzoek ter terechtzitting wordt de verdachte daardoor in de verdediging niet geschaad.
BEWIJS
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen hetgeen de verdachte primair ten laste is gelegd, met dien verstande dat:
Hij op 11 juni 2007 in de gemeente Zwolle zich zodanig heeft gedragen dat door zijn schuld gevaar ontstond voor het verkeer door mechanische kracht over een spoorweg, immers heeft hij als machinist van een werktrein (Speno slijptrein) deze trein over het spoor van het baanvak Olst-Zwolle laten rijden en heeft hij vervolgens een geel sein niet opgemerkt, waardoor hij met deze trein is door blijven rijden met een te hoge snelheid voor een veilig verkeer ter plaatse om voor het volgende rode sein tijdig tot stilstand te kunnen komen, waardoor deze trein het laatstgenoemde rode sein is voorbij gegleden en vervolgens in de wisselstraat van het emplacement Zwolle tot stilstand is gekomen.
In de tenlastelegging wordt een kennelijke type- of schrijffout hersteld door welk herstel de verdachte in zijn verdediging niet is geschaad.
De raadsman heeft betoogd dat verdachte van het hem primair ten laste gelegde dient te worden vrijgesproken omdat noch de schuld, noch het gevaar kan worden bewezen.
De politierechter is, anders dan de raadsman, van oordeel dat gevaar is ontstaan voor het verkeer door mechanische kracht over de spoorweg, doordat er blijkens de inhoud van het ter zake opgemaakte proces verbaal van een reële kans op een ongeval sprake was: de snelheid waarmee de wissel werd bereden lag hoger dan 40 km/uur; daardoor ontstond het risico van schade aan de wissels en het risico van ontsporing van de trein. Bovendien was een botsing met het rangeerdeel dat op spoor 204 stond onvermijdelijk geweest indien de wissel in rechtleidende stand had gelegen.
In tegenstelling tot hetgeen de raadsman van verdachte heeft betoogd is de politierechter van oordeel dat het gevaar is ontstaan door schuld van de verdachte.
Voor de bewezenverklaring van schuld een aanmerkelijke mate van verwijtbare onvoorzichtigheid vereist.
De raadsman van verdachte heeft betoogd dat hier in casu geen sprake van is. Hij heeft daartoe aangevoerd dat het de hoofdtaak was van de werktreinbegeleider om op te seinen te letten. Verdachte had weliswaar ook de taak om op de seinen te letten, maar dat was niet zijn hoofdtaak.
De politierechter overweegt dienaangaande als volgt;
Een vergelijking met het verkeer op de weg dringt zich op. Volgens de Hoge Raad, in zijn arrest van 1 juni 2004, NJ 2005, 252 valt in zijn algemeenheid niet aan te geven of één enkele overtreding in het verkeer op de weg voldoende is voor de bewezenverklaring van schuld. Daarvoor zijn verschillende factoren van belang zoals de aard en de ernst van de verkeersovertreding en de omstandigheden waaronder die overtreding is begaan. Bij het verkeer over het spoor is de kans op ernstige gevolgen bij overtreding van vastgestelde regels per definitie veel groter. In dit geval ging het om een werktrein met een gewicht van 120 ton, waardoor de remweg lang is, terwijl deze niet voorzien was van een systeem voor automatische treinbeïnvloeding (ATB). Verdachte is een ervaren machinist, een functionaris die is opgeleid en aangesteld met het oog op een veilig gebruik van het spoor. Het was zijn verantwoordelijkheid net zo goed op de seinen te letten als de werktreinbegeleider. Voor het naar behoren functioneren van een machinist is het van essentieel belang om voortdurend alert te zijn op de seinen.
Er hebben zich geen omstandigheden voorgedaan die maken dat verdachte zijn handelen niet kan worden verweten.
Gelet op deze overwegingen is de politierechter van oordeel dat het aan de schuld van verdachte was te wijten dat er gevaar is ontstaan voor het verkeer door mechanische krachten over een spoorweg.
Van het meer of anders ten laste gelegde zal de verdachte worden vrijgesproken, aangezien de politierechter dat niet wettig en overtuigend bewezen acht.
STRAFBAARHEID
Het bewezene levert op:
het aan zijn schuld te wijten zijn dat gevaar ontstond voor het verkeer door mechanische kracht over een spoorweg, strafbaar gesteld bij artikel 165 van het Wetboek van Strafrecht.
Het feit en de verdachte zijn strafbaar, nu geen feiten of omstandigheden gebleken zijn die die strafbaarheid zouden opheffen of uitsluiten.
OPLEGGING VAN STRAF OF MAATREGEL
Gelet op de aard en de ernst van het bewezen en strafbaar verklaarde, op de omstandigheden waaronder verdachte zich daaraan heeft schuldig gemaakt en op de persoon van verdachte, zoals van een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken, acht de politierechter de na te noemen beslissing passend.
Bij haar beslissing heeft de politierechter in aanmerking genomen dat:
- verdachte niet eerder veroordeeld is wegens het plegen van een strafbaar feit.
De oplegging van straf of maatregel is, behalve op de reeds aangehaalde wettelijke voorschriften, gegrond op de artikelen 23, 24, 24c van het Wetboek van Strafrecht.
BESLISSING
Het primair ten laste gelegde is bewezen zoals hiervoor aangegeven en levert het strafbare feit op, zoals hiervoor vermeld. De verdachte is deswege strafbaar.
Het meer of anders ten laste gelegde is niet bewezen en de verdachte wordt daarvan vrijgesproken.
De politierechter veroordeelt de verdachte tot betaling van een geldboete van € 1000,-, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 20 dagen.
Van de geldboete zal een gedeelte, groot € 500,-, niet worden tenuitvoergelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten op grond van het feit dat de verdachte zich voor het einde van een proeftijd van twee jaar aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.
Aldus gewezen door mr. J.H. Bosch, politierechter, in tegenwoordigheid van mr. A. Seuters, griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 29 juli 2008.
