inloggen / registreer

Jurisprudentie

BD9762

Datum uitspraak2008-07-30
Datum gepubliceerd2008-08-11
RechtsgebiedCiviel overig
Soort ProcedureEerste aanleg - enkelvoudig
Instantie naamRechtbank Maastricht
Zaaknummers267674 CV EXPL 07-2678
Statusgepubliceerd
SectorSector kanton

Indicatie

Ontslagrecht en toepasselijkheid sociaal plan: de werkgever heeft binnen de regels van het ontslagrecht en het sociaal plan een discretionaire bevoegdheid om de voor toepassing van een vrijwillige vertrekregeling uit het sociaal plan meest in aanmerking komende werknemer te kiezen.

Uitspraak

RECHTBANK MAASTRICHT Sector Kanton locatie Sittard-Geleen vonnis d.d. 30 juli 2008 zaak/rolnr.: 267674 cv expl 07/2678 typ.: coll.: De kantonrechter van de locatie Sittard-Geleen heeft het navolgende vonnis gewezen inzake [eiseres], wonende te [adres], gemachtigde mr. R. van den Broek, eisende partij, tegen de naamloze vermootschap FORTIS BANK NEDERLAND N.V., gevestigd te 3011 GB Rotterdam, aan de Blaak 555,, gemachtigde mr. M.V.R. Grandjean Perrenod Comtesse, advocaat, gedaagde partij. 1. Het verloop van de procedure partijen wisselden de volgende stukken: - exploot van dagvaarding met producties, uitgebracht op de 11e september 2007, - conclusie van antwoord met producties, - conclusie van repliek , - conclusie van dupliek met producties. De kantonrechter heeft vervolgens bij tussenvonnis van 12 maart 2008 een comparitie van partijen bevolen, welke op 19 mei 2008 heeft plaatsgevonden en waarvan proces-verbaal is opgemaakt. Daarna heeft de kantonrechter op verzoek van partijen andermaal vonnis gesteld en de uitspraak daarvan nader bepaald op heden. De inhoud van alle stukken geldt als hier ingelast. 2. De vordering en het verweer 2.1. Eiseres vordert dat de kantonrechter bij vonnis, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, gedaagde zal veroordelen om aan eiseres tegen behoorlijk bewijs van kwijting te betalen: 1. de vergoeding op basis van het Sociale plan ex. Artikel 26 van het Sociale Plan, vermeerderd met 3 extra brutomaandsalarissen, zijnde een totaal bedrag van € 51.488,55 bruto; 2. de buitengerechtelijke incassokosten ad 15 % over de onder gevorderde bedragen en gedaagde te veroordelen in de proceskosten van het geding, waarbij ondermeer het salaris van gemachtigde van eiseres, zijnde een bedrag van € 1.000,00. De vordering is gegrond op het volgende. Eiseres is van 1 februari 1993 tot en met 31 december 2006 in dienst geweest van Fortis Bank Nederland N.V., althans van diens rechtsvoorgangers. Op het moment van ontslag vervulde zij de functie van medewerkster commercial assistant Business Center. Op 1 januari 2004 is er binnen de Fortis Bank een Sociaal Plan van kracht geworden dat is aangegaan voor een periode van 36 maanden en dat van rechtswege is geëindigd op 31 december 2006 (eiseres legt het over als productie 2 bij dagvaarding). Dit Sociaal Plan is van toepassing op alle reorganisaties c.q. vervallen van functies binnen de voornoemde periode binnen Fortis Bank Nederland. Op 29 juni 2006 (productie 3 bij dagvaarding) hebben alle medewerkers, waaronder ook eiseres, een brief ontvangen waarin haar medegedeeld wordt dat er een organisatiewijziging gaat plaatsvinden bij de Business Centres en dat hierover een adviesaanvraag is ingediend bij de Ondernemingsraad maar dat de huidige bezetting tenminste gehandhaafd zal blijven tot ten minste 1 oktober 2006. Tevens wordt in deze brief vermeld dat de zogenaamde Voorfase van toepassing is, zoals die vermeld staat in het Sociale plan. Deze voorfase biedt de werknemer de gelegenheid in te spelen op de situatie die door de reorganisatie ontstaat. Op 5 oktober 2006 ontving eiseres de brief van Fortis Bank Nederland waarin haar medegedeeld wordt dat de zogenaamde Voorfase van het Sociaal Plan voor haar van toepassing wordt verklaard, zij brengt deze als productie vier bij dagvaarding in het geding.. Tevens wordt haar in deze brief medegedeeld dat zij tot 1 november 2006 een beroep kan doen op deze voorfase. [eiseres] kan dan bij vrijwillig vertrek in aanmerking komen voor een uitkering bij einde arbeidsovereenkomst. Een en ander ligt vast in artikel 7 van het Sociale Plan. Voorwaarde is wel dat door haar vertrek een bijdrage wordt geleverd aan het oplossen van de voorziene boventalligheid, een en ander naar het oordeel van de werkgever. [eiseres] heeft zich per mail van 17 oktober 2006 (productie 5 bij dagvaarding) aangemeld om in aanmerking te komen voor vrijwillig vertrek in de voorfase, dit naar aanleiding van de brief van 5 oktober 2006. Er was immers duidelijk vastgesteld dat de voorfase voor haar van toepassing was. In eerste instantie werd algemeen bekend gemaakt dat de boventalligheid binnen Fortis Bank Maastricht, waar eiseres werkzaam was tot het einde van haar dienstbetrekking met Fortis, 1,1 FTE zou bedragen. Dit was reeds einde 2005 bekend gemaakt en tussentijds niet gewijzigd. Iedereen binnen Fortis Bank was steeds in de veronderstelling dat dit zo zou blijven. De medewerkers hebben hierover geen andere mededelingen ontvangen. Op 19 oktober 2006 heeft zij een overleg gehad met de heer [hoofd HRM Fortis Bank], hoofd HRM Fortis Bank, waarin deze aan haar mondeling heeft bevestigd dat de boventalligheid nog steeds 1,1, FTE was binnen Fortis Bank BC Maastricht voor de groep commerciële assistenten. In dit gesprek is ook gesproken over de deeltijd VUT (50%) van de collega van [eiseres] zijnde de heer [collega] en er is aan haar duidelijk medegedeeld dat de bewuste boventallige 1,1 FTE exclusief de 0,5 FTE was die ontstaan is door de deeltijd VUT van de heer [collega]. Men zou dus kunnen stellen dat in totaal 1 ,6 FTE boventallig zou zijn binnen Fortis BC Maastricht. Conform de mededeling van de heer [hoofd HRM Fortis Bank] is er dus nog 1,1 FTE over die boventallig zou moeten verklaard. Gezien het feit dat de heer [hoofd HMR Fortis Bank] de terzake bevoegd persoon is om in dit soort zaken zelfstandig namens de Fortis Bank te handelen, heeft [eiseres] op de mededelingen van de heer [hoofd HMR Fortis Bank] mogen vertrouwen en is door hem in dit gesprek de indruk gewekt jegens [eiseres] dat zij mogelijk gebruik zou kunnen maken omdat zij voor 0,9 FTE in dienst was van Fortis Bank. Aan eiseres is in dit gesprek aangegeven dat het voor de bank moeilijk zou zijn om aan te tonen dat het vertrek van [eiseres] een onoverkomelijk probleem zou opleveren voor de voortgang van het bedrijfsproces binnen Fortis. De heer [hoofd HMR Fortis Bank] heeft in dat gesprek berekend wat [eiseres] aan uitkering zou ontvangen op grond van het van toepassing zijnde Sociaal Plan indien zij gebruik zou maken van de vrijwillige vertrekregeling in de voorfase. Van de zijde van de werkgever is hier geen voorbehoud gemaakt en zelfs de indruk gewekt dat zij gebruik zou kunnen maken van het Sociaal Plan. Op 13 november 2006 heeft [hoofd HRM Fortis Bank] mondeling te horen gekregen dat zij voor deze vrijwillige vertrekregeling niet in aanmerking zou komen. Vervolgens heeft zij middels mail van 23 november 2006 (productie 6 bij dagvaarding) hier tegen bezwaar aangetekend. Op 28 november 2006 is haar per brief meegedeeld dat zij niet in aanmerking komt voor de vrijwillige vertrekregeling in de voorfase (productie 7 bij dagvaarding). Op 7 december heeft haar gemachtigde een beroepsschrift ingediend tegen de afwijzing van de toepassing van het Sociaal plan bij de Geschillencommissie Sociaal Plan. Deze heeft de Raad van Bestuur geadviseerd het verzoek af te wijzen en dus het Sociaal plan in deze niet van toepassing te verklaren. Lopende de beroepsprocedure heeft [eiseres] een nieuwe baan gevonden en met inachtneming van de opzegtermijn van een maand is zij per 31 december 2006 uit dienst getreden. In maart 2007 ontving [eiseres] een afwijzing van het bestuur van Fortis. Deze afwijzing is gebaseerd op het advies van de Geschillencommissie. De Geschillencommissie schrijft in haar advies (productie 9 bij dagvaarding) aan de Raad van Bestuur dat "De commissie heeft het instrument van mondelinge hoor en wederhoor niet toegepast, .... ,. ". Dit is in strijd met de Algemene Wet Bestuursrecht, op grond waarvan het beginsel van hoor en wederhoor toegepast dient te worden althans zeker aan de eisende partij aangeboden dient te worden. Dit is niet gebeurd. Tevens schrijft de Commissie dat de brief, betreffende de voorfase, duidelijker had moeten zijn. Op grond van artikel 7 van het van toepassing zijnde Sociaal plan is [eiseres] recht heeft op de vergoeding zoals genoemd in dit artikel. Toetsing van de voorwaarden levert het volgende op: - voorwaarde 1: [eiseres] was in de voorfase nog niet boventallig verklaard. Zij voldoet dus aan deze voorwaarde; - voorwaarde 2: zij had in de voorfase (zijnde oktober 2006) de arbeidsovereenkomst nog niet opgezegd. Aan deze voorwaarde voldoet zij; - voorwaarde 3: het vertrek van mevrouw levert voor de bank geen onoverkomelijke problemen op. Er zijn genoeg personen zowel binnen als buiten de bank die deze functie kunnen vervullen c.q. kunnen overnemen van mevrouw; - voorwaarde 4: de beëindiging van de arbeidsovereenkomst zou naar verwachting van de werkgever de komende boventalligheid van werknemer voorkomen. Ook aan deze voorwaarde wordt voldaan; - voorwaarde 5: mevrouw is niet arbeidsongeschikt. Eiseres voldoet cumulatief aan alle voorwaarden. Gezien het feit dat [eiseres] aan alle voorwaarden voldoet, is artikel 7 van het Sociale Plan hier van toepassing. [eiseres] heeft conform het Sociale Plan recht op 17 bruto maandsalarissen vergoeding, zijnde € 51.488,55 bruto. Zij becijfert dit alsvolgt: het jaarsalaris bedraagt 13,96 x € 2.603,50= € 36.344,86:12= € 3.028,73 per maand. De vergoeding wordt dan: 17 maanden (artikel 7) x € 3.028,73 = € 51.488,55 bruto. Om voldoening van onderhavige vordering buiten rechte te verkrijgen, heeft de gemachtigde van de eiseres diverse werkzaamheden verricht, waaronder bestuderen van de stukken, het maken van berekeningen en het voeren van (telefoon)gesprekken en correspondentie met eisers en de (gemachtigde van) gedaagde. Aldus zijn aan de zijde van eiser buitengerechtelijke kosten gemaakt die voor rekening van gedaagde dienen te komen. Eiseres doet een gespecificeerde bewijsaanbod. 2.2. Gedaagde, Fortis Bank, weerspreekt het gevorderde stellende als volgt. De feiten als genoemd in de dagvaarding onder 1. zijn slechts deels correct. De datum van indiensttreding en de functietitel zijn onjuist. De datum indiensttreding is 1 januari 1993 (niet 1 februari 1993, zoals de dagvaarding vermeldt), de datum van uitdiensttreding is 31 december 2006. De laatstelijk vervulde functie is Commercial Assistant in het Business Centre Maastricht binnen het bedrijfsonderdeel (het "metier") Commercial Banking. Correct is dat in de jaren 2004 tot en met 2006 het Sociaal Plan Fortis Bank Nederland 2004 tot en met 2006 ("het Sociaal Plan") van toepassing was op reorganisatorische maatregelen binnen Fortis Bank. Bij brief van 29 juni 2006 is [eiseres] in kennis gesteld dat er binnen haar Business Centre sprake was van boventalligheid van het aantal arbeidsplaatsen. Dit was het gevolg van de kort daarvoor in gang gezette reorganisatie die onder andere de centralisering van activiteiten tot doel had. [eiseres] is daarbij gewezen op het bestaan van de zogenaamde "voorfase" uit het Sociaal Plan. Voor reorganisaties die leiden tot boventalligheid binnen een bepaalde functie of afdeling geldt een zogeheten voorfase. Tijdens deze voorfase kunnen de betrokken werknemers onder bepaalde omstandigheden gebruik maken van de mogelijkheid vrijwillig uit dienst te treden, waarbij zij in aanmerking komen voor een uitkering. Deze omstandigheden zijn - ten eerste dat de voorfase op de werknemer (schriftelijk) van toepassing is verklaard en - ten tweede dat met het vertrek van de werknemer een bijdrage wordt geleverd aan het oplossen van de voorziene boventalligheid. De voorfase eindigt, aldus het Sociaal Plan, op het moment dat op individueel niveau boventalligheid is vastgesteld en meegedeeld. In andere woorden: op het moment dat een werknemer te horen heeft gekregen dat hij als boventallig is aangewezen, kan hij of een andere werknemer niet langer gebruik maken van de regeling. De regeling omtrent de voorfase is vastgelegd in artikel 6 van Hoofdstuk 2 van het Sociaal Plan. De uitkering bij vrijwillig vertrek in de voorfase is gelijk aan een vergoeding op basis van de neutrale kantonrechtersformule vermeerderd met drie maanden salaris. De werknemer dient daartoe een schriftelijk verzoek in te dienen. Dat verzoek wordt vervolgens beoordeeld aan de hand van verschillende specifieke voorwaarden die zijn neergelegd in het eerste lid van artikel 7 van het Sociaal Plan. Het relevante tekstdeel luidt als volgt: De werkgever zal dit verzoek inwilligen indien: - De werknemer nog niet boventallig is verklaard; en: - De werknemer de arbeidsovereenkomst nog niet heeft opgezegd; en: - Het vertrek van de werknemer tijdens de periode van de voorfase geen onoverkomelijk probleem oplevert voor de voortgang van het bedrijfsproces; en: - De beëindiging van de arbeidsovereenkomst naar verwachting van de werkgever de komende boventalligheid van de werknemer voorkomt; en: (…) Op [eiseres] is bij brief van 5 oktober 2006 de voorfase van toepassing verklaard. Tot 1 november 2006 stond de mogelijkheid voor haar open om beroep te doen op de regeling, waarbij zij in aanmerking kon komen voor een uitkering bij einde arbeidsovereen komst, "mits - zo is met zoveel woorden vermeld - met het vertrek een bijdrage wordt geleverd aan het oplossen van de voorziene boventalligheid naar het oordeel van de werkgever." In de brief is voorts vermeld dat HR uitleg zal geven over de voorfase en het Sociaal Plan en in een persoonlijk gesprek de belangstelling zal inventariseren en individuele vragen zal beantwoorden. [eiseres] heeft vervolgens op 17 oktober 2006 aan de heer [hoofd HRM Fortis Bank] ("[hoofd HRM Fortis Bank]"), Personeelsadviseur binnen HR Commercial Banking, laten weten in aanmerking te willen komen voor de vrijwillige vertrekregeling in de voorfase (productie R5). In haar e-mail verzoekt zij om een spoedig gesprek. Dat gesprek vond op aandringen van [eiseres] kort daarna plaats op 19 oktober 2006. [eiseres] kon zich niet tot de Business Centre Manager, de heer [Business Centre Manager] ("[Business Centre Manager]"), wenden omdat deze met vakantie was. [hoofd HRM Fortis Bank] was toevallig in de buurt van het Business Centre Maastricht toen hij op zijn mobiele telefoon werd gebeld met de vraag of hij even voor [Business Centre Manager] kon inspringen. Dat heeft [hoofd HRM Fortis Bank] gedaan. Het verzoek van [eiseres] kwam voor Fortis Bank als een verrassing. Zij functioneerde namelijk zeer goed en er waren geen aanwijzingen dat zij het niet naar haar zin had. Fortis Bank zag haar dan ook niet graag vertrekken. Dat is in het gesprek ook geventileerd. De reactie van [eiseres] was dat zij zich bewust was van de opvatting van Fortis Bank maar dat het geld haar goed zou uitkomen. In het gesprek dat overigens louter informatief van aard was - vanuit HR zou een toelichting worden gegeven op de vrijwillig vertrekregeling uit de CAO - heeft [hoofd HRM Fortis Bank] de regeling met [eiseres] besproken. Op haar verzoek heeft hij ter plekke de vertrekpremie voorgerekend die zou gelden op grond van het Sociaal Plan. Hij heeft daarbij evenwel duidelijk gemaakt dat naast [eiseres] er andere aanmeldingen konden zijn - hij wist dat er in elk geval al één was ontvangen - en dat tussen deze aanmeldingen een keuze zou worden gemaakt door Fortis Bank. [eiseres] naar eigen zeggen verkeerde namelijk in de veronderstelling dat iedereen die zich aanmeldde zondermeer recht zou hebben op de uitkering uit het Sociaal Plan. Dat zou zij volgens haar begrepen hebben van een lid van de Ondernemingsraad (de heer [lid OR]). [hoofd HRM Fortis Bank] heeft [eiseres] nog eens uitgelegd dat haar veronderstelling onjuist was en dat een dergelijke regeling ook niet logisch zou zijn, omdat Fortis Bank dan in een situatie zou kunnen komen dat zij meer mensen dan boventallig waren kwijt zou raken en vervolgens dan weer mensen zou moeten aannemen. [eiseres] reageerde zeer teleurgesteld op dit bericht. 2.10 Vervolgens is gesproken over het aantal FTE dat in geding was. Eind 2005 al was de boventalligheid in het Business Centre Maastricht vastgesteld op 1.1 FTE. Nadien was echter bekend geworden dat een collega van [eiseres], de heer [collega] ("[collega]"), per 1 oktober 2006 gebruik zou gaan maken van de regeling "Deeltijd VUT" van Fortis Bank, waardoor de boventalligheid vanaf dat moment met 0.5 FTE zou afnemen.1 [hoofd HRM Fortis Bank] wist tijdens het gesprek echter niet zeker of de situatie van [collega] wel of niet was meegewogen bij het bepalen van de boventalligheid van 1.1 FTE. Hij had daarover geen informatie bij zich en liet weten dat hij dat zou moeten nazien. Voorts liet hij weten dat na terugkeer van [Business Centre Manager] overleg zou plaatsvinden waarna via laatstgenoemde als Business Centre Manager nadere mededelingen zouden worden gedaan. Het door [hoofd HRM Fortis Bank] gemaakte verslag van het gesprek met [eiseres] wordt overgelegd als productie bij antwoord. De deeltijd van [collega] bleek niet in de 1.1 FTE te zijn inbegrepen. De boventalligheid op het Business Centre Maastricht nam als gevolg van zijn arbeidsduurvermindering met 0.5 FTE af tot 0.6 FTE. Uit de verschillende aanmeldingen is vervolgens degene gekozen wiens effectieve arbeidsduur het dichtst bij 0.6 FTE lag. Dat was niet [eiseres] en aan haar is dan ook door [Business Centre Manager] meegedeeld dat zij niet in aanmerking kwam voor de vertrekregeling uit het Sociaal Plan omdat de boventalligheid door een andere werknemer was opgelost. Bij brief van 28 november 2006 is haar dit formeel bevestigd en nog eens uitgelegd dat door de deelname van [collega] aan de deeltijd-VUT de boventalligheid uiteindelijk niet 1.1 FTE maar 0.6 FTE was. Tegen de beslissing is door de gemachtigde van [eiseres] beroep aangetekend bij de Geschillencommissie van het Sociaal Plan (productie R8). Nadat door [hoofd HRM Fortis Bank] een schriftelijke reactie op het beroepschrift was ingebracht (zie productie F1), heeft de Geschillencommissie bij vergadering van 12 januari 2007 het beroep behandeld en vervolgens bij unanieme beslissing afgewezen (productie F2). Deze beslissing is overgenomen door de Raad van Bestuur van Fortis Bank, hetgeen schriftelijk aan [eiseres] is bevestigd bij brief van 2 maart 2007 (productie F3). Kort voor indiening van het beroepschrift heeft [eiseres] haar arbeidsovereenkomst met Fortis Bank opgezegd en per 31 december 2006 is zij uit dienst getreden. In de dagvaarding worden door [eiseres] verschillende argumenten aangevoerd waarom zij wel recht zou hebben op de uitkering op basis van de vrijwillige vertrekregeling uit het Sociaal Plan. Deze zullen hieronder successievelijk worden besproken en weerlegd. Over het gesprek dat op 19 oktober 2006 met [hoofd HRM Fortis Bank] plaatsvond worden verschil- lende beweringen gedaan door [eiseres]. Zo zou [hoofd HRM Fortis Bank] duidelijk hebben meegedeeld dat de boventalligheid van 1.1 FTE inclusief de deeltijd-VUT van haar collega, [collega] was. Dit is onjuist. Uit het in geding gebrachte verslag van [hoofd HRM Fortis Bank] blijkt helder dat hij daarover geen uitspraken kon doen, omdat hij dat simpelweg niet wist. Hij diende dat, zoals hij [eiseres] heeft verteld, eerst na te gaan. Overigens is de bewering van [eiseres] ook ongeloofwaardig. [eiseres] heeft namelijk de dag na de bespreking contact opgenomen met [collega] om hem te bewegen zijn besluit om gebruik te maken van de deeltijd-VUT regeling in te trekken. [collega] heeft zich hierover bij de Business Centre Manager, [Business Centre Manager], beklaagd. Hij maakt in zijn brief melding van het feit dat hij op buitengewoon onfatsoenlijke wijze onder druk is gezet door een collega. Telefonisch heeft hij aan [hoofd HRM Fortis Bank] bevestigd dat het hier ging om [eiseres]. Het volgende citaat is uit de brief van [collega] van eind oktober 2006 afkomstig: "Op 19 oktober werd ik door [hoofd HRM Fortis Bank] HRM Fortis Bank] uitgenodigd voor een gesprek, waarbij [hoofd HRM Fortis Bank] gevraagd heeft waarom ik geen gebruik wilde maken van de mogelijkheid om in het kader van de overtalligheid nu afscheid te nemen. Ik heb nogmaals aangegeven dat ik bewust deze keuze heb gemaakt om zodoende mijn werkzaamheden geleidelijk in de komende jaren af je kunnen afbouwen. De dag na dit gesprek werd ik tijdens mijn vrije dag thuis telefonisch dermate door een collega van kantoor Maastricht bejegend en onder druk gezet, dat ik niet langer aan dit voorstel kan meewerken. De opmerkingen aan het adres van [hoofd HRM Fortis Bank] en mij, dat men ons wel zou weten te vinden als ik van bovenstaande regeling gebruik zou maken, gaat mij gewoon te ver en tart alle fatsoensnormen. Ik heb [hoofd HRM Fortis Bank] inmiddels van dit voorval op de hoogte gebracht." De brief bewijst dat [eiseres] zich wel degelijk bewust was van het feit dat zij niet zonder meer voor de uitkering bij vrijwillig vertrek in aanmerking kwam. Ook de lezing van [hoofd HRM Fortis Bank], dat hij nooit heeft bevestigd dat de boventalligheid van 1.1 FTE inclusief de deeltijd van [collega] was, wordt hiermee onderbouwd. [eiseres] had in dat geval immers geen reden gehad om [collega] te benaderen en onder druk te zetten zijn aanmelding voor de deeltijd-VUT regeling in te trekken. Naar aanleiding van dit incident, dat [collega] danig geraakt had, hebben de Regiomanager en [Business Centre Manager] [eiseres] op haar gedrag aangesproken. Zij heeft in dat gesprek haar excuses aangeboden en toegegeven dat zij te ver was gegaan. Opmerkelijk is dat in de dagvaarding niet wordt gerept over het contact tussen [eiseres] en [collega]. De brief van [collega], die als bijlage bij de brief van [hoofd HRM Fortis Bank] aan de Geschillencommissie was gevoegd (productie R 10), ontbreekt ook bij de producties bij de dagvaarding. In het licht van het bovenstaande ten overvloede wordt nog opgemerkt dat, zelfs al zou [hoofd HRM Fortis Bank] in strijd met de werkelijkheid hebben gezegd dat ook met het vertrek van [collega] de boventalligheid 1.1 FTE zou blijven bedragen, daaruit geen aanspraak van [eiseres] op een vrijwilligvertrekpremie kan ontstaan. Er zou slechts sprake kunnen zijn van een teleurgestelde verwachting van [eiseres]. Overeind blijft dat de werkelijk resterende boventalligheid 0.6 FTE betreft en dat het aan Fortis Bank is om te bepalen wie voor de vrijwilligvertrekpremie in aanmerking komt. Verder bevat de lezing in de dagvaarding enige feitelijke onjuistheden die correctie behoeven. Zo is [hoofd HRM Fortis Bank] anders dan [eiseres] stelt geen Hoofd HRM maar Personeelsadviseur binnen HR Commercial Banking en is hij niet de terzake bevoegde persoon, maar heeft hij slechts een adviserende rol. De uiteindelijke beslissingen worden genomen door de Regiomanager in overleg met de Business Centre Manager. Los van het feit dat [hoofd HRM Fortis Bank] niet bevoegd was om [eiseres] een vrijwilligvertrekpremie toe te kennen, heeft hij in het gesprek van 19 oktober 2006 ook geen toezeggingen gedaan aan [eiseres]. Ook is op generlei wijze haar de indruk gegeven dat zij zondermeer in aanmerking kwam voor de uitkering bij vrijwillig vertrek. Integendeel, zoals blijkt uit het voorgaande. Overigens wordt dit met zoveel woorden ook bevestigd in de dagvaarding waarin onder punt 6 het volgende is geschreven over hetgeen [hoofd HRM Fortis Bank] met [eiseres] besproken heeft: "( ... ) en is door hem in dit gesprek de indruk gewekt jegens mevrouw [eiseres] dat zij mogelijk gebruik zou kunnen maken omdat zij voor 0.9 FTE in dienst was van Fortis Bank. " Wat hier staat wordt door Fortis Bank als juist onderschreven. Er was een mogelijkheid dat [eiseres] gebruik zou kunnen maken van de vertrekregeling. Omdat er bij weten van [hoofd HRM Fortis Bank] nog minstens één aanmelding was en meer aanmeldingen konden zijn of komen, hetgeen haar ook duidelijk was meegedeeld, kon de beslissing ook in haar nadeel uitvallen. Dat gebeurde dus ook. Een andere aanmelding sloot qua FTE beter aan bij de boventalligheid. De aangehaalde zin is overigens ook innerlijk tegenstrijdig met de opmerking verderop in punt 6 van de dagvaarding waarin staat dat door Fortis Bank geen voorbehoud zou zijn gemaakt Tegen de beslissing door de Geschillencommissie is in de dagvaarding aangevoerd dat in de procedure, in strijd met de Algemene Wet Bestuursrecht ("AWB"), het beginsel van hoor en wederhoor niet zou zijn toegepast Nog afgezien van het feit dat de Geschillencommissie daarvoor goede redenen aandraagt, ziet [eiseres] over het hoofd dat de AWB niet van toepassing is in deze zaak. Fortis Bank is immers geen bestuursorgaan in de zin van bedoelde wet. Overigens is in artikel 2 van bijlage 5 van het Sociaal Plan, waarin de beroepsprocedure is vastgelegd, ook met zoveel woorden bepaald dat "eventueel na hoor en wederhoor" advies wordt uitgebracht door de Geschillencommissie. [eiseres] stelt dat zij op grond van artikel 7 van het Sociaal Plan recht heeft op de vertrekpremie. Zij zou aan alle daarin genoemde voorwaarden voldoen. Dat is onjuist Anders dan zij stelt, voldoet [eiseres] niet aan de als vierde genoemde voorwaarde: de beëindiging van de arbeidsovereenkomst van [eiseres] dient naar verwachting van de werkgever de komende boventalligheid van haar te voorkomen. De werkgever heeft derhalve een discretionaire bevoegdheid in deze en de keuze is niet op [eiseres] gevallen. Dat heeft zij te accepteren. Fortis Bank heeft haar keuze bovendien op begrijpelijke en rechtens te respecteren grond gebaseerd: gezien de boventalligheid van 0.6 FTE zou vertrek van [eiseres], die een FTE van 0.9 had, een "ondertalligheidssituatie" hebben veroorzaakt en daardoor een nieuw probleem. Voor de goede orde wordt nog opgemerkt dat in artikel 6 lid 3 van het Sociaal Plan het volgende is vastgelegd: "De werknemer die in het te reorganiseren bedrijfsonderdeel een functie vervult waarvoor boventalligheid is voorzien, kan bij vrijwillig vertrek tijdens de voorfase in aanmerking komen voor een uitkering bij einde arbeidsovereenkomst (zie artikel 7) plus een extra uitkering van drie maandsalarissen, mits met zijn vertrek een bijdrage wordt geleverd aan het oplossen van de voorziene boventalligheid." In de brief van 29 juni 2006 is de gang van zaken nog eens nader uiteengezet: "U kunt dan bij vrijwillig vertrek in aanmerking komen voor een uitkering bij einde arbeidsovereenkomst (art. 7 van het Sociaal Plan) plus een extra uitkering van driemaal het persoonlijk maandsalaris (alsmede een eventuele bonusgarantie), mits met het vertrek een bijdrage wordt geleverd aan het oplossen van de voorziene boventalligheid naar het oordeel van de werkgever." Het gaat hier in wezen om hetzelfde criterium als genoemd in artikel 7 lid 1 van het Sociaal Plan ("De beëindiging van de arbeidsovereenkomst voorkomt naar verwachting van de werkgever de komende boventalligheid van de werknemer"). [eiseres] heeft met haar vertrek naar de mening van Fortis Bank geen bijdrage geleverd aan het oplossen van de voorziene boventalligheid. Mitsdien kwam zij niet in aanmerking voor de uitkering bij vrijwillig vertrek. Dit was een redelijk oordeel waartoe Fortis Bank kon komen op grond van de verschillende aanmeldingen die zij heeft ontvangen voor de vrijwillige vertrekregeling en waaruit een keuze diende te worden gemaakt. [eiseres] heeft overigens geheel vrijwillig gekozen voor de beëindiging van haar dienstverband met Fortis Bank. Zij deed dit op 30 november 2006 en dus nadat haar verzoek om in aanmerking te komen voor de vertrekregeling zowel mondeling als schriftelijk was afgewezen. Fortis Bank biedt gespecificeerd bewijs aan van al haar stellingen. Gedaagde concludeerde tot niet-ontvankelijk verklaring van de vorderingen althans aan eiseres deze te ontzeggen, en [eiseres] te veroordelen in de kosten van dit geding, een bedrag aan salaris voor de gemachtigde van Fortis Bank daaronder mede begrepen. 3. De beoordeling 3.1. de vaststaande feiten Als enerzijds gesteld en anderzijds niet of onvoldoende gemotiveerd weersproken, gaat de kantonrechter uit van de navolgende vaststaande feiten. [eiseres] op per 1 januari 1993 bij Fortis Bank, of haar rechtsvoorganger, in dienst getreden. Haar laatstelijk vervulde functie is Commercial Assistant in het Business Centre Maastricht binnen het bedrijfsonderdeel Commercial Banking. In de jaren 2004 tot en met 2006 gold het Sociaal Plan Fortis Bank Nederland 2004 tot en met 2006 ("het Sociaal Plan") bij reorganisatorische maatregelen binnen Fortis Bank. Bij brief van 29 juni 2006 is [eiseres] door Fortis Bank in kennis gesteld dat er binnen haar Business Centre sprake was van boventalligheid van het aantal arbeidsplaatsen. Dit was het gevolg van de kort daarvoor in gang gezette reorganisatie die onder andere de centralisering van activiteiten tot doel had. [eiseres] is daarbij gewezen op het bestaan van de zogenaamde "voorfase" uit het Sociaal Plan. Voor reorganisaties die leiden tot boventalligheid binnen een bepaalde functie of afdeling geldt een zogeheten voorfase. Tijdens deze voorfase kunnen de betrokken werknemers onder bepaalde omstandigheden gebruik maken van de mogelijkheid vrijwillig uit dienst te treden, waarbij zij in aanmerking komen voor een uitkering. Deze omstandigheden zijn - dat de voorfase op de werknemer (schriftelijk) van toepassing is verklaard en - dat met het vertrek van de werknemer een bijdrage wordt geleverd aan het oplossen van de voorziene boventalligheid. De voorfase eindigt volgens het Sociaal Plan, op het moment dat op individueel niveau boventalligheid is vastgesteld en meegedeeld. In andere woorden: op het moment dat een werknemer te horen heeft gekregen dat hij als boventallig is aangewezen, kan hij of een andere werknemer niet langer gebruik maken van de regeling. De regeling omtrent de voorfase is vastgelegd in artikel 6 van Hoofdstuk 2 van het Sociaal Plan. De uitkering bij vrijwillig vertrek in de voorfase is gelijk aan een vergoeding op basis van de neutrale kantonrechtersformule vermeerderd met drie maanden salaris. De werknemer dient daartoe een schriftelijk verzoek in te dienen. Dat verzoek wordt vervolgens beoordeeld aan de hand van verschillende specifieke voorwaarden die zijn neergelegd in het eerste lid van artikel 7 van het Sociaal Plan. Het relevante tekstdeel luidt als volgt: De werkgever zal dit verzoek inwilligen indien: - De werknemer nog niet boventallig is verklaard; en: - De werknemer de arbeidsovereenkomst nog niet heeft opgezegd; en: - Het vertrek van de werknemer tijdens de periode van de voorfase geen onoverkomelijk probleem oplevert voor de voortgang van het bedrijfsproces; en: - De beëindiging van de arbeidsovereenkomst naar verwachting van de werkgever de komende boventalligheid van de werknemer voorkomt; en: (…). Op [eiseres] is bij brief van 5 oktober 2006 de voorfase van toepassing verklaard. Tot 1 november 2006 stond de mogelijkheid voor haar open om beroep te doen op de regeling, waarbij zij in aanmerking kon komen voor een uitkering bij einde arbeidsovereen komst, mits met het vertrek een bijdrage wordt geleverd aan het oplossen van de voorziene boventalligheid naar het oordeel van de werkgever. Bij brief van 28 november 2006 heeft de Fortis Bank meegedeeld dat [hoofd HRM Fortis Bank] niet in aanmerking komt voor de vertrekregeling omdat de boventalligheid in haar Business Center was opgelost. Er hadden zich meerdere collega’s voor de vertrekregeling aangemeld. Er is gekozen voor afvloeiing van een andere collega, die voor wat betreft haar arbeidsduur dichtst bij de boventalligheid van 0,6 FTE lag. [eiseres] heeft de arbeidsovereenkomst zelf opgezegd, de datum van uitdiensttreding is 31 december 2006. 3.2. het oordeel De partijen verdeeld houdende vraag is of [eiseres] aanspraak heeft op een uitkering uit hoofde van het Sociaal Plan in het kader van vrijwillig vertrek in de voorfase van de reorganisatie wegens boventalligheid. Het door het sociaal plan gegeven kader is de in artikel zeven lid een helder omschreven. De werknemer moet cumulatief aan de daar genoemde voorwaarden voldoen: - de werknemer moet boventallige zijn verklaard; - de werknemer moeten de arbeidsovereenkomst nog niet hebben opgezegd; - het vertrek van de werknemer tijdens de periode van de voor fase mag geen onoverkomelijk probleem opleveren voor de voortgang van het bedrijfsproces; - de beëindiging van de arbeidsovereenkomst voorkomt naar verwachting van de werkgever de komende boventalligheid van de werknemer; - de werknemer mag niet volledig arbeidsongeschikt zijn. Wanneer de werknemer en een van deze criteria niet voldoet kan het sociaal plan niet van toepassing zijn. Als enerzijds gesteld en anderzijds niet of niet deugdelijk gemotiveerd weerlegd, kon Fortis Bank bij de reorganisatie uit verschillende aanmeldingen voor de vrijwillige vertrekregeling kiezen, de kantonrechter verwijst naar het schrijven van Fortis Bank aan [eiseres] van 28 november 2006. Naast [eiseres] hadden zich ook andere collega’s gemeld. Binnen dit kader is de keuze van de af te vloeien werknemer(s) een discretionaire bevoegdheid van de werkgever, uiteraard binnen de kaders van het geldend ontslagrecht. Werkgever motiveert de keuze door het zich laat leiden door de effectieve arbeidsduur van de medewerkers. De arbeidsduur van de gekozen medewerk(st)er ligt het dichtst bij de boventalligheid van 0,6 FTE. Uit niets wat door eiseres is gesteld blijkt de kantonrechter dat deze keuze voor een ander dan eiseres, onzorgvuldig of in strijd met de wet was, dan wel misbruik van Fortis Bank toekomende bevoegdheden inhield. Indien de bank van opvatting is dat [eiseres] met haar vertrek geen bijdrage levert aan het oplossen van de voorziene boventalligheid en die opvatting op redelijke en zoals in dit geval toetsbare omstandigheden stoelt, is deze valide. Hierdoor is niet voldaan aan een van de cumulatieve voorwaarden van de vertrekregeling: de beëindiging van de arbeidsovereenkomst voorkomt naar verwachting van de werkgever de komende boventalligheid van de werknemer. Daardoor is deze regeling niet van toepassing op [eiseres] en kan zijn mitsdien niet in aanmerking voor de uitkering bij vrijwillig vertrek. De kwestie rondom het beroep bij de geschillencommissie onttrekt zich naar het oordeel van de kantonrechter aan het geschil. Los van het feit dat de daartegen gerichte stellingen van [eiseres] grotendeels niet van toepassing zijn enkel gelden binnen het kader van de Algemene Wet Bestuursrecht, is het oordeel van deze commissie in het kader van het oordeel van de kantonrechter irrelevant. Uit het vooraanstaande volgt dat de kantonrechter van oordeel is dat de vorderingen van [eiseres] onvoldoende onderbouwd zijn en derhalve worden afgewezen. Zij wordt als in het ongelijk gestelde partij verwezen in de proceskosten aan de zijde van Fortis Bank Wat partijen overigens nog hebben aangevoerd leidt niet tot een ander oordeel. 4. De beslissing de kantonrechter: 4.1. wijst de vorderingen van eiseres af; 4.2. veroordeelt [eiseres] in de kosten van deze procedure aan de zijde van Fortis Bank gerezen en tot op de datum van dit vonnis begroot op € 2.400,--, gemachtigdensalaris; Aldus gewezen door mr. J.J. Groen, kantonrechter en uitgesproken ter openbare civiele terechtzitting, in tegenwoordigheid van de griffier.