Wetboek-online maakt gebruik van cookies. sluiten
bladeren
zoeken
inloggen / registreer
home BB7146
print mailafriend

Jurisprudentie

BB7146

Datum uitspraak2007-11-05
Datum gepubliceerd2007-11-06
RechtsgebiedStraf
Soort ProcedureHoger beroep
Instantie naamGerechtshof 's-Gravenhage
Zaaknummers2200160207
Statusgepubliceerd


Indicatie

Gekwalificeerde diefstal en afpersing: voortgezette handeling. Verwerping verweer m.b.t. onbetrouwbaarheid van de verklaring van een medeverdachte.


Uitspraak

Rolnummer: 22-001602-07 Parketnummer(s): 09-926049-06 Datum uitspraak: 5 november 2007 TEGENSPRAAK Gerechtshof te 's-Gravenhage meervoudige kamer voor strafzaken Arrest gewezen op het hoger beroep tegen het vonnis van de rechtbank 's-Gravenhage van 12 maart 2007 in de strafzaak tegen de verdachte: [verdachte], geboren te [geboorteplaats] (Suriname) op [geboortedag] 1982, thans verblijvende in penitentiaire inrichting Midden Holland, De Geniepoort te Alphen aan den Rijn. Onderzoek van de zaak Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg en het onderzoek op de terechtzitting in hoger beroep van dit hof van 22 oktober 2007. Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door en namens de verdachte naar voren is gebracht. Tenlastelegging Aan de verdachte is tenlastegelegd hetgeen vermeld staat in de inleidende dagvaarding, waarvan een kopie in dit arrest is gevoegd. Procesgang In eerste aanleg is de verdachte ter zake van het cumulatief tenlastegelegde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vier jaren, met aftrek van voorarrest. Voorts met beslissing omtrent de vordering van de benadeelde partij en het beslag als nader omschreven in het vonnis waarvan beroep. Namens de verdachte is tegen het vonnis hoger beroep ingesteld. Het vonnis waarvan beroep Het hof zal het vonnis, waarvan beroep, om proceseconomische redenen vernietigen en daarom opnieuw rechtdoen. Bewezenverklaring Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het cumulatief tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat: (zie de hierna ingevoegde bijlage die van dit arrest deel uitmaakt) Hetgeen meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken. Voorzover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging. Bewijsvoering Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring. In die gevallen waarin de wet aanvulling van het arrest vereist met de bewijsmiddelen dan wel, voor zover artikel 359, derde lid, tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering wordt toegepast, met een opgave daarvan, zal zulks plaatsvinden in een aanvulling die als bijlage aan dit arrest zal worden gehecht. Gevoerd verweer Bij pleidooi heeft de raadsvrouw namens de verdachte aangevoerd dat de verklaringen afgelegd door de medeverdachte [X] onbetrouwbaar zijn en derhalve niet het bewijs kunnen leveren dat de verdachte bij de beroving/afpersing betrokken was. Het hof verwerpt dit verweer en overweegt hiertoe het navolgende. De medeverdachte [X] verklaart op vraag van de politie hoe de derde jongen heet, dat deze [J] heet en dat hij ergens in Zuilen woont (dossierpagina 172). Voorts verklaart hij tegenover de politie dat hij op de aan hem getoonde politiefoto [J] herkent waarover hij al eerder verklaarde en dat [J] de bedenker van de overval is (dossierpagina 246). Dit bevestigt hij nog eens tegenover de rechter-commissaris in aanwezigheid van de verdediging. De verdachte heeft desgevraagd ter terechtzitting in hoger beroep verklaard dat hij degene is die op de politiefoto staat afgebeeld en welke is getoond aan zijn medeverdachten [X] en [Y]. Het hof acht de verklaringen afgelegd door de medeverdachte [X] over de betrokkenheid van de verdachte bij het tenlastegelegde feit dan ook geloofwaardiger dan de ontkenning van de verdachte. Het hof heeft daarbij mede gelet op de verklaring van de medeverdachte [Y], afgelegd tegenover de politie waarin hij de verklaring van [X] bevestigt. [Y] verklaart immers dat hij door [J] is gevraagd mee te doen, dat [J] verblijft in de wijk Zuilen te Utrecht en dat de aan hem getoonde foto de [J] is waarover hij heeft verklaard (dossierpagina's 166, 167). Bovenbedoelde verklaringen van [X] en [Y] worden bovendien ondersteund door objectieve gegevens van het onderzoek naar de telefonische contacten tussen de verdachten, waarbij het hof er van uitgaat dat het de verdachte is die gebruik maakt van een op naam van [Z] geregistreerd telefoonnummer, op de dag van de beroving zoals weergegeven in het onderhavige dossier. Het hof is dan ook van oordeel dat uit het dossier noch uit het verhandelde ter terechtzitting aannemelijk is geworden dat de verklaringen van [X] onbetrouwbaar zijn dan wel dat de politie sturend zou zijn opgetreden; zij kunnen derhalve voor het bewijs gebezigd worden. Strafbaarheid van het bewezenverklaarde Het bewezenverklaarde levert op: De voortgezette handeling van Diefstal, voorafgegaan van geweld of bedreiging met geweld tegen personen, gepleegd met het oogmerk om voor te bereiden of gemakkelijk te maken, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen en Afpersing, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen. Strafbaarheid van de verdachte Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar. Strafmotivering De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd en dat de verdachte ter zake van het cumulatief tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vier jaren, met aftrek van voorarrest. Het hof heeft de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en op grond van de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan is gebleken uit het onderzoek ter terechtzitting. Daarbij heeft het hof in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen. De verdachte heeft zich samen met anderen schuldig gemaakt aan gekwalificeerde diefstal en afpersing zoals bewezenverklaard. Dergelijke feiten worden door de burgers in het algemeen en de slachtoffers in het bijzonder als zeer bedreigend ervaren. De verdachten hebben zich kennelijk laten leiden door hun zucht naar financieel gewin zonder stil te staan bij de mogelijke ernstige gevolgen van hun handelen voor de slachtoffers. Het hof laat voorts meewegen dat het aannemelijk acht dat de verdachte een sturende rol heeft vervuld. Blijkens een hem betreffend uittreksel uit het Justitieel Documentatieregister d.d. 4 september 2007, is de verdachte reeds eerder veroordeeld voor het plegen van een soortgelijk feit en andersoortige strafbare feiten. Dat heeft hem er kennelijk niet van weerhouden de onderhavige feiten te plegen. Het hof is - alles overwegende - van oordeel dat, gezien in het bijzonder de eerdere veroordelingen van de verdachte ter zake van delicten met een gewelddadig karakter, alsmede gelet op zijn weinig geloofwaardige opstelling ter terechtzitting in hoger beroep, alleen een geheel onvoorwaardelijke gevangenisstraf van navermelde duur een passende en geboden reactie vormt. Beslag Ten aanzien van het inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerp zoals dit vermeld is op de in kopie aan dit arrest gehechte lijst van inbeslaggenomen voorwerpen zal het hof de teruggave gelasten aan verdachte. Vordering tot schadevergoeding In het onderhavige strafproces heeft [benadeelde partij] zich als benadeelde partij gevoegd en een vordering ingediend tot vergoeding van geleden materiële schade als gevolg van het aan de verdachte tenlastegelegde tot een bedrag van EUR 5.437,=. In hoger beroep is deze vordering aan de orde tot het in eerste aanleg toegewezen bedrag van EUR 4.012,=. De advocaat-generaal heeft geconcludeerd tot toewijzing van de vordering van de benadeelde partij. Tevens heeft de advocaat-generaal gevorderd dat aan de verdachte de schadevergoedingsmaatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht wordt opgelegd. De vordering van de benadeelde partij is door en namens de verdachte betwist. Naar het oordeel van het hof heeft de benadeelde partij aangetoond dat tot een bedrag van EUR 3.000,= aan materiële schade is geleden. Aannemelijk is geworden dat deze schade het rechtstreekse gevolg is van het tenlaste van de verdachte bewezenverklaarde. De vordering van de benadeelde partij zal derhalve tot voornoemd bedrag worden toegewezen. Voor het overige acht het hof de vordering van de benadeelde partij niet van zo eenvoudige aard dat zij zich leent voor behandeling in het onderhavige strafproces. Het hof zal dan ook bepalen dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk is in zijn vordering tot schadevergoeding. Deze kan in zoverre bij de burgerlijke rechter worden aangebracht. Dit brengt mee, dat de verdachte dient te worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met zijn vordering heeft gemaakt, welke kosten het hof begroot op nihil, en in de kosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken. Betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer Nu vaststaat dat de verdachte naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het bewezenverklaarde feit is toegebracht, zal het hof aan de verdachte de verplichting opleggen tot betaling aan de Staat van een bedrag van EUR 3.000,= ten behoeve van het slachtoffer [benadeelde partij]. Toepasselijke wettelijke voorschriften Het hof heeft gelet op de artikelen 36f, 56, 57, 310, 312 en 317 van het Wetboek van Strafrecht. BESLISSING Het hof: Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht. Verklaart bewezen dat de verdachte het cumulatief tenlastegelegde, zoals hierboven omschreven, heeft begaan. Verklaart niet bewezen hetgeen ter zake meer of anders is tenlastegelegd en spreekt de verdachte daarvan vrij. Bepaalt dat het bewezenverklaarde de hierboven vermelde strafbare feiten oplevert. Verklaart de verdachte strafbaar ter zake van het bewezenverklaarde. Veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 4 (vier) jaren. Bepaalt dat de tijd, die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voorzover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht. Gelast de teruggave van het voorwerp vermeld op de aan dit arrest gehechte lijst van inbeslaggenomen voorwerpen aan de verdachte. Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [benadeelde partij] tot een bedrag van EUR 3.000,00 (drieduizend euro) en veroordeelt de verdachte om dit bedrag tegen behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij. Verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in zijn vordering. Veroordeelt de verdachte in de kosten die de benadeelde partij in verband met zijn vordering heeft gemaakt - welke kosten tot aan deze uitspraak zijn begroot op nihil - en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken. Verstaat dat gehele of gedeeltelijke betaling van voormeld bedrag door een mededader de veroordeling van de verdachte tot betaling aan de benadeelde partij [benadeelde partij] met eenzelfde bedrag doet verminderen. Legt aan de verdachte de verplichting op tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer, [benadeelde partij], van een bedrag van EUR 3.000,00 (drieduizend euro) voor welk bedrag in het geval volledige betaling noch volledig verhaal volgt vervangende hechtenis wordt toegepast voor de duur van 45 (vijfenveertig) dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de verplichting ingevolge de maatregel tot schadevergoeding ten behoeve van het slachtoffer niet opheft. Verstaat dat de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer [benadeelde partij] komt te vervallen voorzover een mededader heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer. Verstaat dat betaling aan de benadeelde partij tevens geldt als betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer en omgekeerd. Dit arrest is gewezen door mr. G. Oosterhof, mr. G.P.A. Aler en mr. R.C. Langeler, in bijzijn van de griffier mr. M.J.J. van den Broek. Het is uitgesproken op de openbare terechtzitting van het hof van 5 november 2007.