inloggen / registreer

Jurisprudentie

AZ2513

Datum uitspraak2006-08-31
Datum gepubliceerd2006-11-17
RechtsgebiedSociale zekerheid
Soort ProcedureHoger beroep
Instantie naamCentrale Raad van Beroep
Zaaknummers04/879 WW
Statusgepubliceerd

Indicatie

Verzuimd om rente over rente toe te kennen.

Uitspraak

04/879 WW Centrale Raad van Beroep Enkelvoudige kamer U I T S P R A A K op het hoger beroep van: de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: appellant), tegen de uitspraak van de rechtbank Maastricht van 5 januari 2004, 03/893 (hierna: aangevallen uitspraak), in het geding tussen [betrokkene] (hierna: betrokkene) en appellant Datum uitspraak: 31 augustus 2006. I. PROCESVERLOOP Appellant heeft hoger beroep ingesteld. Namens betrokkene heeft mr. P.H.A. Brauer, advocaat te Heerlen, een verweerschrift ingediend. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 27 juli 2006. Namens appellant is verschenen mr. R.G. Willems-Cremers, werkzaam bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, en namens betrokkene is verschenen mr. Brauer, voornoemd. II. OVERWEGINGEN Voor een uitgebreidere weergave van de in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden wordt verwezen naar de aangevallen uitspraak. De Raad volstaat thans met het volgende. Bij besluit van 21 april 1994 heeft appellant aan betrokkene met ingang van 1 april 1994 een uitkering ingevolge de Werkloosheidswet (WW) toegekend. Naar aanleiding van een daartoe strekkend verzoek van betrokkene van 22 februari 2003 heeft appellant bij besluit van 6 maart 2003 het WW-dagloon met volledig terugwerkende kracht verhoogd. Bij besluit van 11 april 2003 heeft appellant een bedrag ad € 6,44 aan wettelijke rente toegekend over de op 10 april 2003 betaalbaar gestelde nabetaling, bij bestreden besluit op bezwaar van 20 juni 2003 is het bezwaar tegen het besluit van 11 april 2003 ongegrond verklaard. Volgens de rechtbank heeft appellant naar een te laag bedrag wettelijke rente vergoed. Het besluit van 21 april 1994 moet als onrechtmatig worden aangemerkt en de rechtbank is van oordeel dat appellant ingaande 1 mei 1994 wettelijke rente is verschuldigd. Appellant erkent dat het besluit van 21 april 1994 onrechtmatig was, maar vindt dat de gevolgen van de onrechtmatigheid van dat besluit veeleer voor risico van betrokkene dienen te komen. Het dagloon is destijds vastgesteld op basis van de gegevens die door betrokkene en zijn werkgever zijn verstrekt. Betrokkene heeft geen rechtsmiddel aangewend tegen de dagloonvaststelling en heeft eerst na verloop van lange tijd verzocht om herziening van het dagloon. De Raad overweegt als volgt. Zoals blijkt uit de uitspraak van de Raad van 15 december 2005 (LJN: AU8835) onderschrijft de Raad het standpunt van appellant. Zoals uit die uitspraak ook blijkt, had appellant wel binnen de wettelijke beslistermijn op het op 25 februari 2003 ontvangen verzoek van betrokkene van 22 februari 2003 moeten beslissen. Appellant heeft de beslistermijn weliswaar niet overschreden, maar door eerst op 11 april 2003 de nabetaling te doen plaatsvinden, is appellant wel over de periode van 1 april tot 11 april 2003 wettelijke rente verschuldigd. Terecht heeft appellant dan ook daartoe besloten. Het voorgaande betekent echter niet dat het bestreden besluit in rechte kan standhouden. Ter zitting is gebleken dat appellant heeft verzuimd rente over rente toe te kennen. De rechtbank heeft dan ook het bestreden besluit terecht vernietigd, zij het op onjuiste gronden. Het hoger beroep slaagt dan ook niet. De Raad ziet in één en ander aanleiding appellant te veroordelen tot betaling van de kosten die betrokkene in verband met het hoger beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn begroot op € 644,-- voor verleende rechtsbijstand. III. BESLISSING De Centrale Raad van Beroep; Recht doende: Bevestigt de aangevallen uitspraak, met dien verstande dat appellant met inachtneming van hetgeen in deze uitspraak is overwogen een nieuw besluit dient te nemen op het bezwaar van betrokkene; Veroordeelt appellant in de proceskosten van betrokkene, tot een bedrag van € 644,--, te betalen door het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen aan de griffier van de Raad. Deze uitspraak is gedaan door G. van der Wiel. De beslissing is, in tegenwoordigheid van C.M.T. Kruls als griffier, uitgesproken in het openbaar op 31 augustus 2006. (get.) G. van der Wiel. (get.) C.M.T. Kruls.