inloggen / registreer

Jurisprudentie

AU5951

Datum uitspraak2005-09-26
Datum gepubliceerd2005-11-10
RechtsgebiedBestuursrecht overig
Soort ProcedureVoorlopige voorziening+bodemzaak
Instantie naamRechtbank 's-Gravenhage
ZaaknummersAWB 05/4290 en 05/4264 MAW
Statusgepubliceerd

Indicatie

[...] Ingevolge artikel 4 van de Militaire Ambtenarenwet 1931 (hierna: MAW) is in afwijking van artikel 8:7 van de Awb voor beroepen tegen besluiten op grond van deze wet de rechtbank te ’s-Gravenhage bevoegd. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter dienen onder “besluiten op grond van deze wet”, zoals reeds in eerdere uitspraken van zowel deze rechtbank als van de Centrale Raad van Beroep (hierna: CRvB) is overwogen, te worden begrepen alle besluiten de rechtspositie betreffende, waarbij een (gewezen) militair ambtenaar in de zin van de MAW als zodanig, zijn nagelaten betrekkingen of zijn rechtsverkrijgenden als bedoeld in de MAW belanghebbende zijn. De voorzieningenrechter verwijst in dit verband naar de uitspraak van deze rechtbank van 23 augustus 2002, TAR 2002, nummer 133, alsmede naar de uitspraak van de CRvB van 21 augustus 2003, TAR 2003, nummer 181.

Uitspraak

Militaire Ambtenarenrechter van de rechtbank ’s-Gravenhage sector bestuursrecht Reg. nr. AWB 05/4290 en 05/4264 MAW UITSPRAAK als bedoeld in artikel 8:86 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) Uitspraak op het verzoek om een voorlopige voorziening en op het beroep van [eiser], wonende te [plaats], eiser, ten aanzien van het besluit van 26 mei 2005 van de Minister van Buitenlandse Zaken, verweerder, waarbij eisers bezwaar niet-ontvankelijk is verklaard. Ontstaan en loop van het geding Bij brief van 25 januari 2005 heeft eiser verweerder verzocht om toekenning van sociale voorzieningen voor het militair personeel van het voormalig Koninklijk Nederlands Indisch Leger (hierna: KNIL) zoals die golden op 26 december 1949 en 24 juli 1950. Bij brief van 18 mei 2005 heeft eiser bezwaar gemaakt tegen de weigering van verweerder om een besluit te nemen op zijn verzoek. Verweerder heeft eisers bezwaar bij besluit van 26 mei 2005 niet-ontvankelijk verklaard. Tegen dit besluit heeft eiser bij brief van 10 juni 2005 beroep ingesteld bij deze rechtbank. Bij brief van 24 juni 2005 heeft eiser de voorzieningenrechter verzocht een voorlopige voorziening te treffen. Het verzoek om een voorlopige voorziening is behandeld ter zitting van 13 september 2005. Eiser heeft zich laten vertegenwoordigen door A.C. Nanlohy. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. M. Holterman. Beoordeling van het verzoek om een voorlopige voorziening Ingevolge artikel 8:81 van de Awb kan, indien tegen een besluit bij de rechtbank beroep is ingesteld dan wel, voorafgaand aan een mogelijk beroep bij de rechtbank, bezwaar is gemaakt of administratief beroep is ingesteld, de voorzieningenrechter van de rechtbank die bevoegd is of kan worden in de hoofdzaak, op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist. Op grond van het bepaalde in artikel 8:86 van de Awb kan de voorzieningenrechter, indien het verzoek om een voorlopige voorziening wordt gedaan indien beroep bij de rechtbank is ingesteld en de voorzieningenrechter van oordeel is dat na de zitting, bedoeld in artikel 8:83, eerste lid, van de Awb, nader onderzoek redelijkerwijs niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak, onmiddellijk uitspraak doen in de hoofdzaak. Er bestaat aanleiding om in dit geval van laatstgenoemde bevoegdheid gebruik te maken. Feiten Eiser was tot 25 juli 1950 in dienst bij het (voormalig) KNIL. Bij brief van 27 maart 2000 heeft eiser de Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties verzocht om de sociale voorzieningen voor het militair personeel van het KNIL zoals die golden op 26 december 1949 en 24 juli 1950 jegens hem te realiseren. Bij brief van 11 april 2000 heeft de Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties eisers verzoek van de hand gewezen. Bij besluit van 26 mei 2000 is het hiertegen door eiser gemaakte bezwaar niet-ontvankelijk verklaard. Tegen dit besluit heeft eiser beroep ingesteld bij de rechtbank Dordrecht. De rechtbank Dordrecht heeft bij uitspraak van 9 februari 2001 eisers beroep ongegrond verklaard. In hoger beroep heeft de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State de uitspraak van de rechtbank Dordrecht bevestigd. In die uitspraak is aangegeven dat, bij gebreke van een publiekrechtelijke grondslag voor het realiseren van de gevraagde voorzieningen, de reactie op het desbetreffende verzoek geen voor bezwaar vatbaar besluit inhoudt. Vervolgens heeft eiser bij brief van 20 augustus 2004 de Staatssecretaris van Defensie verzocht om de sociale voorzieningen voor het militair personeel van het KNIL zoals die golden op 26 december 1949 en 24 juli 1950 jegens hem te realiseren. Bij brief van 22 oktober 2004 heeft eiser bezwaar gemaakt tegen het uitblijven van een beslissing op zijn verzoek. Tevens heeft eiser een verzoek om een voorlopige voorziening ingediend bij de voorzieningenrechter van deze rechtbank. Dit verzoek is door deze rechtbank doorgezonden naar de rechtbank te Dordrecht. Op enig moment heeft eiser zijn verzoek ingetrokken. Bij besluit van 24 december 2004 heeft de Staatssecretaris van Defensie eisers bezwaar niet-ontvankelijk verklaard. In dit besluit heeft eiser berust. Vervolgens heeft eiser bij brief van 25 januari 2005 wederom verzocht om toekenning van sociale voorzieningen voor het militair personeel van het voormalig KNIL, zoals die golden op 26 december 1949 en 24 juli 1950. Dit maal heeft eiser zijn verzoek, hetwelk aan het thans bestreden besluit ten grondslag ligt, aan de Minister van Buitenlandse Zaken gericht. Oordeel De voorzieningenrechter overweegt dat hij allereerst de vraag dient te beantwoorden of de rechtbank ’s-Gravenhage bevoegd is te oordelen over het bestreden besluit. Ingevolge artikel 4 van de Militaire Ambtenarenwet 1931 (hierna: MAW) is in afwijking van artikel 8:7 van de Awb voor beroepen tegen besluiten op grond van deze wet de rechtbank te ’s-Gravenhage bevoegd. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter dienen onder “besluiten op grond van deze wet”, zoals reeds in eerdere uitspraken van zowel deze rechtbank als van de Centrale Raad van Beroep (hierna: CRvB) is overwogen, te worden begrepen alle besluiten de rechtspositie betreffende, waarbij een (gewezen) militair ambtenaar in de zin van de MAW als zodanig, zijn nagelaten betrekkingen of zijn rechtsverkrijgenden als bedoeld in de MAW belanghebbende zijn. De voorzieningenrechter verwijst in dit verband naar de uitspraak van deze rechtbank van 23 augustus 2002, TAR 2002, nummer 133, alsmede naar de uitspraak van de CRvB van 21 augustus 2003, TAR 2003, nummer 181. De vraag is nu of eiser beschouwd kan worden als een (gewezen) militair in de zin van de MAW. Eiser is van mening dat deze vraag bevestigend beantwoord dient te worden, omdat hij in zijn hoedanigheid van voormalig KNIL-militair beschouwd dient te worden als een militair ambtenaar in de zin van deze wet. De voorzieningenrechter kan eiser hierin niet volgen. Ingevolge artikel 1, lid 1 MAW, zoals dit artikel ten tijde hier van belang luidde, zijn militaire ambtenaren, zij die zijn aangesteld in militaire openbare dienst om bij de landmacht hier te lande of bij de zeemacht werkzaam te zijn, danwel zij die, aangesteld in militairen openbaren dienst om bij de landmacht in de overzeesche gebiedsdelen werkzaam te zijn, tijdelijk dienst verrichten bij de landmacht hier te lande, voor zoover de algemeen verbindende voorschriften, geldende voor de landmacht hier te lande, op hen van toepassing zijn. De voorzieningenrechter is van oordeel dat eiser geen gewezen ambtenaar is in de zin van de MAW, zoals die wet ten tijde hier van belang luidde, omdat hij in zijn hoedanigheid van KNIL-militair niet in Nederlandse openbare (militaire) dienst werkzaam is geweest. De voorzieningenrechter verwijst in dit verband naar de uitspraak van de CRvB van 17 februari 1994, TAR 1994, nummer 89. Dit betekent dat artikel 4 van de MAW niet van toepassing is en dat eiser geen rechtsingang heeft bij de met rechtspraak op grond van de MAW belaste rechtbank, zijnde de rechtbank te ‘s-Gravenhage. Nu deze rechtbank niet bevoegd is in de hoofdzaak volgt hieruit eveneens dat eiser geen toegang kan krijgen tot de voorzieningenrechter van deze rechtbank. Gelet op het voorgaande verklaart de voorzieningenrechter zich onbevoegd en zal de griffier worden gelast om het beroepschrift en het daaraan gekoppelde verzoek om voorlopige voorziening door te zenden naar de wel bevoegde rechtbank Dordrecht ter behandeling. Door de gemachtigde van eiser is ter zitting desgevraagd bevestigd dat hij zijn gestelde aanspraken baseert op en ontleent aan zijn voormalige status van KNIL-militair. Gelet op het onderwerp, waaromtrent in deze uitspraak wordt beslist, te weten het door eiser uitdrukkelijk gestelde militaire ambtenaarschap, alsmede in verband met de overwegingen in de uitspraak van de CRvB van 2 april 2004, TAR 2004, nummer 93, is de voorzieningenrechter van oordeel dat tegen de onderhavige uitspraak hoger beroep openstaat bij de CRvB, als zijnde de met betrekking tot de al dan niet aanwezigheid van een militaire ambtelijke rechtspositie meest aangewezen hoger beroepsinstantie. De voorzieningenrechter ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling. Beslissing De voorzieningenrechter van de rechtbank 's-Gravenhage, RECHT DOENDE: verklaart zich zowel ten aanzien van het verzoek om een voorlopige voorziening als ten aanzien van het beroep onbevoegd. Rechtsmiddel Tegen deze uitspraak, voor zover daarbij op het beroep is beslist, kan binnen zes weken na verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep. Aldus gegeven door mr. A.A.M. Mollee, als voorzieningenrechter, en in het openbaar uitgesproken op 26 september 2005, in tegenwoordigheid van de griffier mr. B.M. van der Meide. Voor eensluidend afschrift, de griffier van de rechtbank 's-Gravenhage, Verzonden op: