inloggen / registreer

Jurisprudentie

AB0871

Datum uitspraak2001-03-21
RechtsgebiedBestuursrecht overig
Soort ProcedureEerste aanleg - enkelvoudig
Instantie naamCollege van Beroep voor het bedrijfsleven
ZaaknummersAWB 00/416
Statusgepubliceerd

Uitspraak

College van Beroep voor het bedrijfsleven (zesde enkelvoudige kamer) No. AWB 00/416 21 maart 2001 5135 Uitspraak in de zaak van: A, te B, appellant, gemachtigde: mr ir. J.L. Mieras, werkzaam bij de Zuidelijke Land- en Tuinbouworganisatie te Goes, tegen de Minister van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij, te 's-Gravenhage, verweerder, gemachtigde: mr J.A. Diephuis, werkzaam bij verweerder. 1. De procedure Op 22 mei 2000 heeft het College van appellant een beroepschrift ontvangen, waarbij beroep wordt ingesteld tegen een op 4 mei 2000 verzonden besluit van verweerder van 3 mei 2000. Bij dit besluit heeft verweerder beslist op het bezwaar dat appellant heeft gemaakt tegen de beslissing die verweerder op de aanvraag van appellant ingevolge de Regeling EG- steunverlening akkerbouwgewassen (hierna: de Regeling) heeft genomen. Verweerder heeft op 8 augustus 2000 een verweerschrift ingediend. Op 21 februari 2001 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgevonden, waarbij partijen bij monde van hun gemachtigden hun standpunten nader hebben toegelicht. 2. De grondslag van het geschil Op grond van de stukken en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het College komen vast te staan. - Appellant heeft op 7 mei 1999 bij verweerders uitvoeringsdienst LASER een aanvraag oppervlakten 1999, vereenvoudigde regeling en voederareaal, ingediend. Hierbij heeft hij voorzover hier van belang voor perceel 13 met een oppervlakte van 2.90 ha als gewascode 233 (wintertarwe) en als bijdragecode 999 opgegeven. Deze bijdragecode houdt in dat geen bijdrage wordt gevraagd. - Bij besluit van 26 november 1999 is aan appellant bericht dat zijn aanvraag op grond van de Regeling is toegewezen tot een bedrag van fl 3987,53. Uit de bijlage bij dit besluit blijkt dat deze subsidie betrekking heeft op een oppervlakte overige granen van 4.69 ha. - Bij brief van 13 december 1999 heeft appellant tegen voormeld besluit bezwaar gemaakt. Hierbij heeft hij aangevoerd dat hij abusievelijk voor perceel 13 met het gewas wintertarwe de bijdragecode 999 heeft ingevuld en dat dit 810 had moeten zijn. - Vervolgens heeft verweerder het bestreden besluit genomen. 3. Het bestreden besluit Bij het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar van appellant kennelijk ongegrond verklaard. Daartoe heeft verweerder - zakelijk samengevat - het volgende aangevoerd. Op grond van artikel 9, tweede lid, aanhef en onder a, van de Regeling kan een aanvraag in afwijking van het eerste lid van deze bepaling na 15 mei van het desbetreffende jaar nog worden gewijzigd, indien sprake is van een duidelijke fout. De Europese Commissie heeft in een werkdocument van 18 januari 1999 aangegeven dat onder meer sprake is van een duidelijke vergissing indien een tegenstrijdigheid in de aanvraag daarop wijst. De aanvraag van appellant behelst niet een dergelijke tegenstrijdigheid en vormde ook overigens voor verweerder geen reden te twijfelen aan hetgeen appellant met zijn aanvraag beoogde. De producent is zelf verantwoordelijk voor een juiste invulling van de aanvraag. In de aanvraag heeft appellant meerdere percelen met de bijdragecode 999 opgenomen. Nu het een producent vrijstaat om een perceel al dan niet voor subsidie in aanmerking te brengen, is geen sprake van een duidelijke vergissing. 4. Het standpunt van appellant Appellant heeft ter ondersteuning van het beroep - samengevat - het volgende tegen het bestreden besluit aangevoerd. Appellant is in zijn belangen geschaad nu hij naar aanleiding van zijn bezwaar niet is gehoord. Hij heeft wel degelijk een klaarblijkelijke fout gemaakt, nu met de percelen die wel op de juiste wijze zijn ingevuld de ingevolge de vereenvoudigde regeling geldende maximale oppervlakte subsidiabele gewassen niet werd bereikt. Het had verweerder dan ook duidelijk kunnen zijn dat appellant perceel 13 wel voor subsidie in aanmerking wilde laten komen. Bovendien heeft appellant in de onderhavige aanvraag een ander perceel met hetzelfde gewas wel voorzien van de juiste bijdragecode. Overigens is naar de opvatting van appellant nergens bepaald dat het moet gaan om een fout die verweerder spontaan had moeten kunnen ontdekken. Op grond van de toepasselijke regelgeving had verweerder, toen duidelijk werd dat appellant zich had vergist en nu geen sprake is van bedrog, appellant in de gelegenheid moeten stellen zijn aanvraag nog te wijzigen. Appellant loopt als gevolg van de handelwijze van verweerder een bedrag aan akkerbouwsubsidie mis van fl 2465,64. Appellant verzoekt het College het bestreden besluit te vernietigen en te bepalen dat hij alsnog voor perceel 13 voor subsidie ingevolge de Regeling in aanmerking komt. 5. De beoordeling van het geschil Het College stelt voorop dat verweerder zich op goede gronden op het standpunt stelt dat slechts aan het bezwaar van appellant tegemoet zou kunnen worden gekomen indien zou moeten worden geoordeeld dat door appellant bij zijn aanvraag oppervlakten een klaarblijkelijke fout is gemaakt. Immers alleen in dat geval is het blijkens artikel 5bis van Verordening (EEG) nr. 3887/92 ook na afloop van de uiterste indieningsdatum van een aanvraag mogelijk die aanvraag te wijzigen en zou het onrechtmatig zijn appellant aan zijn aanvankelijke opgave te houden. Zoals het College reeds eerder heeft overwogen, is slechts sprake van een klaarblijkelijke fout indien objectief vaststaat dat de aanvankelijke opgave kennelijk fout was. Dit is het geval wanneer uit de aanvraag oppervlakte zelf blijkt dat de gedane opgave niet juist kan zijn. Hiervan is in het onderhavige geval geen sprake. De aanvraag is immers niet innerlijk tegenstrijdig en bevat ook anderszins geen ongerijmdheden. Noch de omstandigheid dat met de wel van de juiste bijdragecode voorziene percelen niet de maximale subsidiabele oppervlakte was bereikt, noch het feit dat ‚‚n van die andere percelen met het zelfde gewas was beteeld als perceel 13 kan als tegenstrijdigheid of ongerijmdheid in vorenbedoelde zin worden aangemerkt. Het staat een producent immers vrij een perceel op grond van hem moverende redenen niet voor subsidie in aanmerking te brengen. Op grond van het vorenstaande was verweerder gehouden te beslissen, zoals hij bij het bestreden besluit heeft gedaan. Het beroep moet daarom ongegrond worden verklaard. Het College acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling met toepassing van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. 6. De beslissing Het College verklaart het beroep ongegrond. Aldus gewezen door mr M.A. van der Ham in tegenwoordigheid van mr F.W. du Marchie Sarvaas, als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 21 maart 2001. w.g. M.A. van der Ham w.g. F.W. du Marchie Sarvaas